O Aikido

AIKIDO znaczy dosłownie „droga do osiągnięcia harmonii duchowej”. Jest to japońska sztuka walki, opracowana na początku XX wieku przez Morihei Ueshibe, zwanego także O-Sensei – Wielkim Nauczycielem, w oparciu o Daito-ryū  Jujutsu.

W aikido nie stawiamy czoła przeciwnikowi – dążymy raczej do przejęcia siły atakującego i wykorzystaniu jej przeciwko niemu. Aikidoka potrafi się przeciwstawić atakowi w sposób bolesny i zdecydowany, lub tak, że napastnik nie doznawszy krzywdy jest unieruchomiony i bezbronny. Siła ataku zostaje bezpiecznie przekierowana z dala od naszego ciała, a następnie wykorzystana do wykonania rzutu lub dźwigni.

Okrężne, płynne ruchy aikido są eleganckie i efektywne. Może nauczyć się ich każdy, bez względu na kondycję fizyczną, wiek czy płeć. Zarówno kobiety jak i mężczyźni, dzieci czy ludzie w starszym wieku uważają aikido za ciekawy i aktywny sposób spędzania czasu. Ćwiczący uczą się samoobrony unikając jednocześnie brutalności czy agresji.

Aikido rozwija nie tylko fizycznie, wzmacnia także wiarę w siebie, poczucie bezpieczeństwa, rozwija zdolność koncentracji. Ćwicząc aikido zwiększamy nie tylko świadomość ciała, podnosimy ogólną sprawność fizyczną, ale także przekraczamy własne ograniczenia, pracujemy nad charakterem, panowaniem nad emocjami, szczególnie negatywnymi, takimi jak: złość, agresja, strach, poczucie zagrożenia. Wynikające z tego równowagę i spokój możemy przenieść z treningu na każdy aspekt codziennego życia.

Aikido to nie sport czy też jakaś inna forma współzawodnictwa, lecz szacunek, współpraca i przyjaźń między ćwiczącymi. Filozofia, ideały i etyka aikido są nierozerwalnie związane z treningiem w dojo. Sztuka ta rozwija świadomość otaczającego nas świata i ludzi i pozwala w różnych sytuacjach na dokonywanie właściwych wyborów. Ćwiczenia fizyczne rozwijają ciało tak, że jest ono zrelaksowane i elastyczne, a umysł czysty i spokojny.